Hikaye Kırıntıları

Babamın çevresini, kimi bu tür bir saygısızlığı babama yediremeyen üzgün bakışlı; kimi onun bir hain olduğu konusunda haklı çıkmalarından keyifli insanlar ile sarılmıştı. Hamile kadının kocası yerinden zıpkın gibi fırladı ve kalabalığı yararak babamın karşısına dikildi. Ömer Abi’den herkes çekinirdi. Varolan kurallar için kendi hayatını ortaya koyacak kadar gözü pek, yabancılar konusunda en acımasız fikirleri ortaya atacak kadar da caniydi. Ömer Abi’nin soluk alıp verirken genişleyen burun deliklerinden içinde kaynayan alevin dalga dalga yukarı çıktığını anlayabilirdiniz. Annem ikisinin arasına girerek horoz dövüşüne engel olmak istedi. Babamın bu yeşil sıvının etkisinde ne kadar daha kalacağını bilmiyordum. Çünkü bana söylenen şekilde şişenin tamamını değil, sadece bir kaç damlasını boşaltmıştım. Yan komuşumuz Hatice teyze, annemi kolundan tutarak kadınların olduğu kısma götürdü. Her şey tıpkı yaşlı kadının bana anlattığı şekilde ilerliyordu. Bir an önce Aziz Baba’nın yatırına gidip b

Gecenin bir yarısı evden kaçarken aklımda sadece mahzendeki doktoru bulmak ve İrem’e götürmek vardı. Ancak nasıl yapacağıma dair -malum inançlar gereği dışarı çıkamazdı kimse- en ufak bir fikrim yoktu ve bunu yaşlı kadına da anlatmıştım. O da bana paslanmış bir yüzük, bir avuç tohum, ve 2 kristal şişe içinde değişik renklerde sıvılar verdi. Yeşil olan sıvıyı mahzende yere dökmemi söyledi. “Köylülerin içindeki korkuyu ve şüpheyi siler; cesaret verir,” dedi. Bu sayede sadece doktoru değil, istersem tüm köy halkını bile peşimden dışarı çıkarabilirdim. Zaten yeterince günaha batmış olan ben bu kadarına da cesaret edebilir miydim? Mahzenin kapısına vardığımda babamı, annemi, İrem’in annesini ve kucağında İrem ile babasını buldum. Babam en önde durmuş elini kapı tokmağına bir koyup bir çekiyordu. Onu ilk kez korkarken görmüştüm. Kristal şişenin kapağını açıp yere bir iki damla damlattım. Bu şey düşündüğümden de daha kuvvetliydi. Etraf yeşil bir toz bulutu oldu. Birkaç öksürükten sonra gözle