Hikaye Kırıntıları

Gelenlere odalarını gösteren köy halkı Aziz Baba yatırına yollandı. Yabancıların planları anlatıldı, buradaki ormanları nasıl yolacaklarını, inşa edecekleri o lüks otelleri, her seferinde daha da önüne geçilemez bir kalabalığın geleceğini ve lafın arasında da –sanki ona gözdağı verirmiş gibi - nasıl Aziz Baba’nın yerinden edilip üzerine bir bar kurulacağından, o muhterem mezarının üzerinde nasıl içki içilip tepinileceğinden bahsettiler. Artık eve dönüp hazırlık yapma zamanı gelmişti. Akşam ayazı ile birlikte Aziz Baba’nın ihtişamı da kendini göstermeye başlayacaktı. Önce denizden tatlı tatlı esen meltem yerini akşam kızıllığı ile vahşi rüzgara bıraktı. Lodos tüm şiddeti ile köyü aşıp dağa çarpıyor, yönünü değiştirerek tekrar köyün üzerinde kükreyerek dolanıyordı. Tıpkı kafese kapatılmış yırtıcı bir hayvanın çevresindeki demirlere saldırması gibi. Gökyüzüne dağılmış pamuk topakları şeklindeki karbeyaz bulutlar yas tutan kadınlar gibi siyaha büründü. Tüm çehresi değişmişti köyü

Yüzünü turkuaz yeşiline çalan denize dönmüş, sırtını yemyeşil ormanların kapladığı dağa yaslamış küçük bir köyde doğdum. Sessiz sakin, kendi halinde yaşayan uysal halkı geçmişte yaşadığı felaketlerden sonra çektiklerini başkalarına ödetmek istercesine sinsileşmiş ve hırçınlaşmıştı. Tüm bu olanlardan etkilenen annemin psikolojik durumunu düşününce babamın o garip köyden taşınma kararını almasını şimdi anlayabiliyorum. O zamanlar 6 yaşlarında olan ben çok ağlamış, gitmemek için yalvarmıştım. Köyde geçirdiğim son haftam, yabancıların gelmesi ile aynı tarihlere rastladığı ve bizleri de cömertçe yanlarında götürdükleri için -aradan 62 sene geçse bile- başlarına gelen olayların kaynağını anlatarak son nefesimde rahatlamak boynumun borcu olmuştur. Dağ yolundan döne döne köye inen her yabancının aklına gelen ilk şey köyden bir ev almak ya da yamaca doğru bir kaç ağacı kesip tüm manzaraya hakim olan bir otel inşa etmekti. Ancak zamanla varlığından şüphem kalmayan kutsal yatır her zaman olduğu