Kum Kırlangıcının Yanılgısı
Jpeg Kaynağı: Linkte . Derler ki, hayranlık, kum kırlangıcı gibidir; göğe yükseldikçe hayal kırıklıklarının kubbesinde gezinir, uçar uçar, kubbeye başını vurunca da hızla yere çakılırmış. İlkokul öğretmenimin vefat haberini aldığımda belleğimin tozlu sandığından çıkıp gelen o kırık ve kopuk hatırada da tam olarak böyle hissetmiştim. Dokuz yaşındaydım. Üçüncü sınıfa gidiyordum. Okul, evimizin biraz ilerisinde, geniş bir bahçenin ortasındaki üç katlı beyaz binaydı. Aynı siyah önlükleri giyen yüzlerce çocuk, yerlere saçılmış bilyeler gibi bahçeye dağılmıştık. En sevdiğim arkadaşım örülmüş kumral saçları başının iki yanında, ağaca sırtını dayamış, ağzındaki pamukçukları dilinin yardımıyla topluyordu. Ben de ağzımda pamukçuk olsun isterdim ama yoktu. Hemen yanına koştum fakat annemin kızacağını bildiğim için yere oturamadım. Derse girmemiz gerektiğini hatırlatan zilin sesini duyunca el ele koşturarak sınıfa gittik. Sıralarda sessizce oturup öğretmenimizin gelmesini bekledik...